หลอนสุด! วงจรปิดชวนขนหัวลุก ‘ผีเฮี้ยน’ หลอกพนักงานที่ทำงานกระทั่งวิ่งป่าราบ
ชาวเน็ตแห่แชร์ภาพชักชวนขนหัวลุก บันทึกภาพของสถานะการณ์แปลก “ผีสิงคโปร์” เฮี้ยนจัด หลอกพนักงานสำนักงาน จนถึงจำเป็นต้องวิ่งหนีเอาชีวิตรอด
ช่วงวันที่ 4 เดือนกันยายน นักข่าวรายงานว่า บนโลกอินเตอร์เน็ตได้มีการแชร์เรื่องราวสุดหลอน โดยเพจเฟซบุ๊ก
สอยมาเล่า Talk The World ที่ได้ออกมาเล่าเรื่องราวความเฮี้ยนของผีสิงคโปร์ ที่หลอกบุคลากรสำนักงานหนัก จนทำเอาจำเป็นต้องวิ่งหนีเอาชีวิตรอดเลย โดยเพจดังที่กล่าวถึงมาแล้วได้เล่าว่า
“ชาวเน็ตแห่แชร์ภาพเชื้อเชิญขนหัวลุก ที่บันทึกภาพของสถานะการณ์แปลกที่หาคำชี้แจงไม่ได้ ที่เกิดขึ้นในกลางคืนข้างในสถานที่ทำงานแห่งหนึ่ง ที่ประเทศสิงคโปร์ ภาพเหล่านี้ ได้มาจากกล้องวงจรปิด ที่จัดตั้งเอาไว้ในสำนักงานของบริษัทแห่งหนึ่ง ที่ตั้งอยู่ในย่านถนน เอเยอร์ ราจาห์ เครสศาสนาเชนต์
(Ayer Rajah Crescent) ของประเทศสิงคโปร์ ในขณะเหลือพนักงานที่เป็นผู้ชายคนหนึ่ง นั่งสะสางงานอยู่ข้างในที่ทำงานแห่งนี้ผู้เดียวในเวลาราว 23.57 น. ตอนที่เพื่อนผู้ร่วมการทำงานของเขา กลับไปอยู่ที่บ้านกันไปหมดแล้ว
ภาพที่เอามาจากกล้องวงจรปิด เปิดเผยให้เห็นตอนที่ พนักงานชายคนนี้ เงยดู ภายหลังที่เขาได้ยินเสียงแปลกๆดังมาจากข้างหลัง แต่ว่าเมื่อเขาเดินไปดู ก็ไม่เจอเรื่องผิดปกติอะไรก็แล้วแต่จึงกลับมานั่งทำงานต่อ แต่แล้วหลังจากนั้นไม่นาน อยู่ๆก็กำเนิดเสียงดังลั่น ดังออกมาจากอีกห้องหนึ่งที่อยู่ด้านข้างทางขวามือ แล้วก็หลอดไฟในห้องนั้นก็เปิดสว่างขึ้นมาเอง พนักงานชายคน นี้จึงลุกเดินไปดู ก่อนที่จะก้มลงเก็บของบางสิ่งบางอย่าง ที่คล้ายกับกล่องกระดาษที่หล่นบนพื้น
อีกไม่กี่อึดใจถัดมา สถานการณ์ก็ชั่วร้ายลง เมื่อประตูของห้องดังที่กล่าวถึงแล้วกำเนิดปิดเอง และก็หลอดไฟก็ดับลงเอง ตอนที่เก้าอี้ในที่ทำงานตัวหนึ่งที่อยู่ด้านนอกห้อง ก็ขยับเคลื่อนที่เอง จนพนักงานคนนี้ ต้องวิ่งหนีออกมาจากสำนักงานด้วยความตระหนกตกใจ
เรื่องเชิญชวนขนหัวลุกนี้ยังไม่จบลง เนื่องจากว่ากล้องวงจรปิด สามารถถ่ายภาพในขณะที่หลอดไฟฟ้าในห้องดังกล่าวข้างต้น กลับมาเปิดสว่างเองอีกครั้ง แล้วก็ประตูห้องก็เปิดเอง โดยมีภาพเงาสะท้อนของ “ร่างปริศนาสีดำ” แสดงตัวอยู่ที่แผ่นกระจกบนบานประตู
ปัจจุบัน มีการสืบสวนจากตำรวจประเทศสิงคโปร์ ซึ่งเจอข้อมูลว่า ในขณะเกิดเหตุ ไม่มีพนักงานผู้อื่นอยู่ในที่ทำงานที่นี้อีกแล้ว นอกจากพนักงานชายคนนี้ แล้วก็ทางตำรวจก็การันตีว่า พวกเขาไม่พบว่าคลิปจากกล้องวงจรปิดนี้ ถูกตัดต่ออะไร อย่างไรก็ดี จนกระทั่งช่วงนี้ ทั้งคนในที่ทำงานแห่งนี้ และก็ตำรวจก็ยังหาคำอธิบายไม่ได้ว่า ร่างปริศนาสีดำที่ปรากฏในกล้องวงจรปิดนั้น เป็นร่างของคนใดกันแน่ และก็ใช่มนุษย์หรือไม่?
เรื่อง สยองตึกเช่าบริเวณพระราม 2 ตรอกนี้จะเป็นซอยใหญ่ชิดกับถนนเลยจ๊า ที่อยู่ที่อาศัยแถวนี้เป็นตึกแถวแทบจะทั้งหมด บ้างก็ 4 ชั้น 5 ชั้น นาๆประการคะ ครอบครัวของเพื่อนฝูงพวกเราเขาไม่มีบ้านเป็นของตัวเองคะ เขาจะต้องย้ายออกจากบ้านเช่าหลังเก่าเพราะว่าเจ้าของบ้านจะขายบ้าน บิดาของเพื่อนฝูงพวกเราตกลงใจย้ายมาอยู่กับน้องชายเขาที่เช่าอยู่อาคารนี้ขา
ด้วยเหตุว่ามีหลายชั้น แบ่งกันอยู่แชร์ค่าใช้จ่ายสำหรับเช่าจะได้ถูกลง สมมุติว่าเพื่อนฝูงเราชื่อ “พิมพ์” นะคะ บิดาก็พาแม่และก็พิมพ์เขามาดูที่อาคาร โดยด้านล่างอาของพิมพ์เป็นร้านค้าเกมคอมฯ ขา เพียงพอขึ้นมาอีกชั้นจะเป็นชั้นลอย เอาไว้เก็บของ เป็นชั้นเตียนโล่งๆไม่มีห้อง ไม่เกลื่อนกลาด
เพียงพอขึ้นไปอีกเป็นชั้น 2 คน อาของพิมพ์กับแฟนนอนชั้นนี้ ถัดไปเป็นชั้น 3 ค่ะ มี 2 ห้อง คือห้องที่ชิดกับบันไดทางขึ้นมาจากชั้น 2 ( ขอเรียกห้องนี้ว่าห้องใหญ่นะคะ )หน้าห้องใหญ่นี้มียันต์ติดหน้าห้อง5 แผ่นใหญ่ๆคะ ทั้งยันต์ไทย จีน และห้องตรงกันข้ามที่ชิดกับบันไดทางเท้าขึ้นไปชั้น 4 ( ขอเรียกห้องนี้ว่าห้องเล็กนะคะเพราะเหตุว่าขนากห้องเล็กมากยิ่งกว่าห้องตรงข้ามมาก ) แม่พิมพ์มองเห็นห้องเล็กก็เลยพูดว่าให้พิมพ์มานอนห้องนี้แล้วกัน
เล็กๆดี เหมาะสมกับนอนผู้เดียว อาของพิมพ์ก็พูดขึ้นมาว่าไม่ได้นะ ห้องนี้นอนมิได้ แม่ของพิมพ์ก็เอะใจว่าเพราะอะไรถึงนอนมิได้ แต่อาก็ไม่ได้พูดอะไรต่อ พิมพ์ก็เลยได้นอนห้องใหญ่ ส่วนคุณพ่อกับคุณแม่นอนห้องข้างบนชั้น 4 ค่ะ ก่อนย้ายเข้าไปอยู่แม่ของพิมพ์คุยกับบิดาว่ามันแปลกๆนะ เพราะเหตุใดห้องนั้นถึงนอนมิได้ อาจารย์ก็กล่าวว่าคงจะไม่มีอะไรหรอก นอนห้องใหญ่ก็ดีกว้างๆมีระเบียงด้วย
เรื่อง สยองอาคารเช่าย่านพระราม 2 เรื่องผี คืนแรกที่ย้ายเข้าไปอยู่
ขา พิมพ์เล่าว่าปกติไม่เคยนอนผู้เดียวเลยนี่เป็นครั้งแรก ตอนนั้นเวลาราวๆ 3 ทุ่มขา พิมพ์อาบน้ำจัดแจงนอนแล้วเพราะว่าอ่อนแรงกับการจัดเก็บของ พิมพ์นอนหลับไปขา พิมพ์เล่าว่ามีเสียงคนมาบิดลูกบิดประตูเหมือนมานะจะเปิดเข้ามา พิมพ์ก็ตกใจตื่นคะจับโทสับมาดูตรงเวลาแทบๆเที่ยงคืนแล้ว พิมพ์บอกว่าตื่นมาก็ยังได้ยินเสียงนั้นอยู่แต่ไม่ได้กล่าวอะไรออกไปด้วยเหตุว่ามีความรู้สึกว่าอา หรือแม่น่าจะมาเช็คว่าหลับไปรึยัง เช้ามาพิมพ์ก็ถามว่าเมื่อคืนผู้ใดกันแน่ไปบิดลูกบิประตูห้องหรอ คำตอบของคนในบ้านเป็นไม่มีค่ะ
อาเข้านอนตั้งแต่ 4 ทุ่ม ส่วนบิดามารดาก็หลับเวลาเดียวกับพิมพ์ พิมพ์ก็งงงวยขาเนื่องจากว่ามั่นใจมากว่าไม่ได้ละเมอ วันต่อๆมาก็ยังเมื่อเสียงแบบเดิมเวลาเดิมค่ะ คราวนี้หนักขึ้นด้วยเหตุว่าเหมือนมานะดันประตู มีเสียงเสมือนมีอะไรกระแทกประตู ราวกับต้องการจะเข้ามา พิมพ์กลัวค่ะ ไม่กล้าลุกไปเปิดไฟดู ได้แต่ว่านอนคลุมโปง
เกิดเหตุการณ์อย่างงี้เรื่อยจนกระทั่งครั้งคราวพิมพ์มาบ่นที่ รร. ว่าเมื่อคืนนี้เกือบจะไม่ได้นอนเลย
หลังจากนั้นครอบครัวของพิมพ์ก็เริ่มกลุ้มใจที่จะอยู่ตรงนี้ค่ะ ประกอบกับว่าเจ้าของตึกเขาอยากได้อาคารคืน เป็นทีแรกๆที่เขาให้ช่างมาทำใหม่ด้วยเหตุว่าจะให้ลูกชายอยู่ แต่ว่าเพราะเกิดเหตุไม่ค่อยบวกกับคนไหนกันมาเช่าก็อยู่ได้ไม่นาน มีอาของพิมพ์ที่อยู่ได้นานที่สุด เขาจึงตกลงใจมาขอให้ย้ายออก
ครอบครัวพิมพ์ไม่ค่อยทุกข์ยากลำบากขาเพราะของน้อย แต่อาพิมพ์นี่สิ ไหนจะของส่วนตัว คอมในร้านอีก เมื่อพิมพ์ย้ายออกจากที่นั่นมาแล้วแม่พิมพ์ก็เล่าคืนนั้นที่พ่อยืนขึ้นมาอาบน้ำตอนตี 3 อาจารย์ก็กล่าวว่าไม่เคยคิดนะว่าเรื่องเหล่านี้จะมาพบกับตัว ช่วงแรกครูบาอาจารย์มีความเชื่อแบบครึ่งคะว่าผีมีใช่หรือไม่มีจริง บิดากล่าวว่าวันนั้นกลับไปอยู่บ้านมาเดินขึ้นบันไดชั้น 4 ประตูหองอยู่ต่อจากบันได้เลยจ้ะ อาจารย์เหนเงาผู้หญิงผิวสีดำ ดำมากมายๆผมยาวปิดหน้า
เรื่องสยองอาคารเช่าย่านพระราม 2 ชุดขาวยืนอยู่ตรงทางเข้าประตู
( ชั้น 4 มีหิ้งพระของพ่ออยู่คะ พ่อของพิมพ์ถูกใจสะสมพระ) พ่อพิมพ์ก็ตกใจนะคะแต่ก็ทำเปนไม่สนใจแล้วเดินผ่านหญิงคนนั้นแล้วเข้าห้องไป ( ใจแข็งมากมาย) เราได้ฟังประเด็นนี้จากพิมพ์ก็ขนลุกเลยคะ พวกเราเคยไปดำเนินงานกรุ๊ปบ้านพิมพ์ตอนที่พิมพ์อาศัยอยู่ที่อาคารนั้น แต่ว่าไปตอนกลางวันแล้วอยู่เพียงแค่ชั้นล่งที่เปนร้านค้าเกมกับชั้นลอยคะ พวกเรามีความคิดว่าที่ครูเหนผู้หญิงคนนั้นบางทีอาจจะด้วยเพราะครูบาอาจารย์มีเซ้นถึงได้เจอกับตัวเลย ไม่มาเปนเสียงเสมือนที่ผู้อื่นเจอ ส่วนอาหับแฟนเขาไม่เคยขึ้นมาบนชั้น 3 เลยจ๊ะ อยู่เพียงแค่ชั้น 1 แล้วหลังจากนั้นก็ขึ้นมานอนชั้น 2 แค่นั้นจริงๆบางทีอาจเนื่องจากอารู้ประวัติตรงนี้เลยไม่ขึ้นมาอยู่
เรื่องที่พิมพ์เล่าให้เราฟังก็มีเท่านี้ขา พิมพ์ยืนยันว่าเปนความจริงที่พบเองกับตัว บกพร่องอะไรจำเป็นต้องขออภัยด้วยนะคะ
พิมพ์เล่าเรื่องนี้ให้แม่ฟังคะ แม่พิมพ์ก็กลุ้มใจกลัวว่าลูกสาวจะเจออะไรก็เลยพาพิมพ์ไปทำบุญทำทานขา ต่อจากนั้นพิมพ์ก็หลับไม่ได้สบายขึ้น แต่ว่าเสียงแคะประตูกับเสียงราวกับคนกระแทกประตูก็มีให้ได้ยินบ้างเป็นบางคืน วันนึงมีคนเก็บขยะเดินเข้ามาคุยกับอาของพิมพ์ว่าขยันจังเลยเปิดร้านตลอดทั้งวันตลอดทั้งคืน มั่งมีแล้วมั้ง อาของพิมพ์ก็อึ้งค่ะ เพราะเหตุว่าร้านเกมของอาเปิดถึงแค่เที่ยงคืนเพียงแค่นั้น
นึเป็นว่าดึกสุดๆแล้ว ธรรมดาถ้าหากลูกค้าไม่ได้เล่นอะไรต่อ 5 ทุ่มก็ปิดร้านค้าแล้วคะ อาของพิมพ์ก็เลยบอกคนเก็บขยะว่าผมปิดร้านตั้งแต่ 5 ทุ่มนะคุณลุง ดึกสุดก็ไม่กำเนิดเที่ยงคืน คุณลุงตาฟาดรึป่าว ลุงเอ็งก็เถียงคะ จะตาฟาดอะไรฉันยืนเก็บขยะหน้าร้าน ภายในมีสตรีผมยาวกับเด็กนั่งอยู่บนเก้าอี้ อาพิมพ์ก็ไม่ได้บอกอะไรกลับไป ( อาของพิมพ์ไม่มีลูกนะคะ เพราะว่าแฟนอามีความไม่ปกติที่มดลูกทำให้ไม่สามารถที่จะมีลูกได้ )
จากเรื่องที่คนเก็บขยะเล่าให้ฟัง แม่พิมพ์ก็ไม่สบายใจขาบวกกับสิ่งที่พิมพ์พบด้วย แม่เริ่มสงสัย อาก็เงียบค่ะไม่ยอมเล่าอะไรให้ฟัง พ่อพิมพ์เองก็ว่าแม่คิดมากไปรึป่าว
ไม่มีอะไรหรอก ถัดมาพิมพ์ได้ลูกแมวจรจัดมาเลี้ยงค่ะ พิมพ์เลยเอาขึ้นมาอยู่ที่ห้องด้วยเพราะเหตุว่าห้องของเทอกว้าง ตอนค่ำพิมพ์จะเปิดประตูห้องแล้วดูทีวี แม่ก็จะอยู่ชั้นลอยคะ ทำครัว อากับแฟนจะอยู่ชั้นล่างมองร้านเกม ส่วนครูบาอาจารย์ทำงานกลับดึกดื่นคะ ระหว่างที่พิมพ์ดูโทรทัศน์อยู่ ลูกแมวที่อยู่กันก็มีลักษณะอาการแปลกๆคะ อยู่ๆมันก็เดินเข้าไปใกล้ๆประตูห้องแล้วร้องขู่ พิมพ์เหนก็งงว่าแมวเป็นอะไร พิมพ์จึงเรียกแมวให้กลับมานั่งด้านข้างค่ะ
แต่มันไม่ยินยอมมายังคงร้องข่มขู่แล้วทำท่าทางเสมือนกลัวอะไร พิมพ์เลยเดินไปอุ้มแมวมาแล้วพูดว่าไม่เหนจะมีอะไรเลยร้องเพราะเหตุไร เนื่องจากด้านนอกก็ไม่มีใครเลยค่ะ ชั้น 3 ที่อยู่ก็มีแค่พิมพ์กับแมว ขณะนั้นเองพิมพ์ก็มิได้คิดอะไรค่ะเพราะเหตุว่าคิดว่าลูกแมวอาจจะยังไม่คุ้นรึป่าวร้อง แม้กระนั้นก็ไม่ใช่ครั้งเดียวค่ะที่แมวแสดงอาการอย่างงี้ บางครั้งบางคราวแมววิ่งหนีไปทางประตูระเบียงอย่างกับว่ามีคนใดกันไล่มัน ทั้งที่ก็ไม่คนไหนขา พิมพ์เองก็เริ่มกลัว และไม่กล้าอยู่ชั้น 3 คนเดีย
บางครั้งบางคราวพิมพ์จำต้องเปิดไฟอีกทั้งชั้นเพื่อลดความน่าสะพรึงกลัวขา
มีอยู่ครั้งนึงที่พิมพ์เล่าว่าเทอเดินขึ้นบันไดจากชั้น 2 มาชั้น 3 อยู่ๆก็เสมือนมีอะไรพักพิมพ์ให้ตกบันได แม้กระนั้นโชคดีที่มือพิมพ์จับราวบันได้ไว้ทันแต่ว่าเอวของพิมพ์ก็กระแทกกับราวบันที่ที่เป็นส่วนโค้ง ทำให้เทอเจบไปยาวนานหลายวันเลยค่ะ พิมพ์กล่าวว่ามั่นใจว่าไม่สะดุดหรือลื่นอะไรทั้งนั้น แต่ถามคำถามว่าอะไรผลักเทอตกบันไดเทอก็ไม่อาจจะชี้แจงหัวข้อนี้ได้ แม่พิมพ์ก็สั่งให้ระวังเวลาเดนขึ้นลงค่ะ
เหตุการณ์ก็เปนปรมาณนี้มาเรื่อยจนกระทั่งพิมพ์คุ้นชินทั้งเรื่องเสียงบิดลูกบิดประตูห้องนอนของพิมพ์ เรื่องที่คนภายในระแวกบ้านเหนร้านเกมของอาเปิดตอนตี 3 ตี 4 ซึ่งความจริงปิดตั้งแต่เที่ยงคืนค่ะ ถึงจะเหลือลูกค้าแม้กระนั้นก็จะกล่าวว่าร้านจะปิดลูกค้าก็จะกลับไปอยู่บ้านขา อาพิมพ์เปิดร้านที่ตึกนั้นมาเป็นเวลา 7 ปีออกจะสนิท ลูกค้าที่มาเล่นจำนวนมากเปนลูกค้าขาประจำคะ วันนึงที่พิมพ์ซื้อของหวานข้างบ้างบ้านอยู่เขาก็ถามคำถามว่าเปนอย่างไรอยู่ได้ไหม
ธรรมดาดีไหม พิมพ์ก็มึนงงแต่ว่าก็ตอบไปว่าคะ อยู่ได้ ไม่มีอะไร ป้าที่ขายของก็บอกดีแล้วๆมึงก็บอกว่าพิมพ์เปนเดกดีไม่มีอะไรมารังแกพิมพ์ได้หรอก เนื่องจากร้านขายของข้างบ้านพิมพ์เปนป้าชาวจีนแก่ๆ2 คนค่ะ บางครั้งบางคราวที่ไปจ่ายตลาดพมพ์ก็ไปช่วยป้าแกชูของ จัดของอยู่เปนประจำ พิมพ์เป็นสตรีตัวเล็กนะคะแต่ว่าเทอมีความเอื้อเฟื้อกับทุกคนมาก ช่วยอะไรได้เทอก็ช่วย